Trudno powiedzieć, czy inne państwa zainteresowane możliwościami eksploatacji bogactw północnego kręgu polarnego podejmują w ostatnim czasie tak ofensywne działania, jak Rosja.
Może i tak jest, ale newsy z tego zakresu nie lądują jakoś na czołówkach światowej prasy. Rosja natomiast – nie dość, że faktycznie mobilizuje na tym kierunku swoje zasoby kapitałowe, wojskowe i polityczne – to nadaje jeszcze swoim poczynaniom rozgłos równy chyba propagandzie towarzyszącej pierwszej socjalistycznej „pięciolatce” z przełomu lat 20./30. XX wieku.
O tym, że potężne zasoby surowcowe Arktyki zaktywizowały grupę państw północnych (USA, Kanada, Dania, Grenlandia, Norwegia i Rosja), napisano już sporo. O czekającym Północ konflikcie na tle dostępu do bogactw Arktyki – również trochę. Ale tak jak Rosja sygnalizuje swoją obecność na lodowych polach Arktyki i głośno codziennie agresywnie przekonuje o swoich niezbywalnych doń prawach – podkreślając swoją dominację w tym rejonie -  żadne z wymienionych krajów tego nie czyni. W międzynarodowym demonstrowaniu owej dominacji przez rosyjskie tuby propagandowe mieści się jak najbardziej aresztowanie aktywistów Greenpeace i dążenie do zrobienia wokół tego najgłośniejszego, jak się da, skandalu, jak też próba wymierzenia im najwyższych, przewidzianych rosyjskim prawem, wyroków w procesie pokazowym. Prokuratura rosyjska potrafi to robić tak samo dobrze, jak za czasów bolszewickich.
Warto przypomnieć o tym, co składa się na działania Rosji ukierunkowane na zrealizowanie tego najważniejszego obecnie dla FR celu, bo ostry konflikt międzynarodowy o Arktykę, to jedynie kwestia czasu:
- Rezerwa finansowa w wys. 600 mld rubli (60 mld $) i włączenie programu „Arktyka” do państwowego programu rozwoju gospodarczego do roku 2020. Ma to swoje znaczenie: w realizację poszczególnych elementów planu państwowego wciągnięta jest zawsze (od czasów CCCP) cała machina sowieckiego państwa.
- Przeformowanie struktur wojskowych FR i rozbudowa wojsk polarnych specjalnie szkolonych do operacji na obszarze Arktyki. Rozbudowa centralnych węzłów komunikacyjnych (i ich zaopatrzeniowej oraz lotniskowej infrastruktury) dla zaopatrzenia wojsk północnych na całym północnym pobrzeżu FR – od wschodniego Sachalinu po zachodni Murmańsk w Skandynawii. Budowa większej ilości wojskowych okrętów atomowych operujących w Arktyce (także: lodołamaczy i statków transportowych). Budowa nowych osiedli mieszkaniowych na wyspach-bazach obsługujących potrzeby rosyjskich arktycznych wojsk północnych i rosyjskich ekip eksploatacyjnych.
- Skierowanie na północ dostaw wysokich technologii, by mogły zapewnić Rosji militarną rywalizację na tym terenie z USA i Kanadą.
- Aktywizacja całej sfery polityczno-prawnej i rosyjskich wpływów działających teraz na rzecz zagwarantowania Rosji nowych, międzynarodowych regulacji prawnych w tym regionie. W taki sposób, by „już prewencyjnie zapobiegać umacnianiu się w regionie Arktyki innych niż Rosja państw i podmiotów”.
- Zabezpieczanie własnej dominacji na trasie całej tzw. Drogi Północnej, która skraca o 40 - 50% czas transportu realizowanego w handlu światowym z uwzględnieniem Kanału Sueskiego: „statek wypływający z Murmańska do Jokohamy przez Kanał Sueski powinien przepłynąć 12840 mil morskich. Udając się Przejściem Północno-Wschodnim skróci on drogę o 7070 mil morskich.” Zadaniem Rosji jest więc prowadzenie takich działań polityczno-dyplomatycznych, które mają jej numożliwić dyktowanie warunków, na jakich do korzystania z tego szlaku arktycznego zamierzałyby wejść inne państwa

Najnowsza publikacja: http://voiceofrussia.com/2013_11_06/The-Arctic-Ceases-to-Be-a-Province-6530/
[Trochę o rosyjskiej ekspansji arktycznej pisałam w komentarzach do notki:
http://lamelka222.salon24.pl/535273,rosyjskie-manewry-wojskowe-zapad-2013 ; są tam również starsze linki oraz zdjęcia i inne materiały o Arktyce ]